Ηλεκτρονικοί ιατρικοί φάκελοι στην Ελλάδα

Οι ιατρικοί φάκελοι στα περισσότερα δηµόσια νοσοκοµεία ακόµα και σήµερα εξακολουθούν να είναι χειρόγραφοι, ογκώδεις, ασαφείς, δυσεύρετοι, δυσανάγνωστοι, ενώ πολλές φορές χάνονται, φθείρονται ή και αλλοιώνονται. Η αναζήτηση ιστορικών και κλινικών δεδοµένων είναι πολύ δύσκολη, ενώ η εξαγωγή στατιστικών συµπερασµάτων εντελώς αβέβαιη και πολύπλοκη. Ακόµα και στις ελάχιστες περιπτώσεις κατά τις οποίες υπάρχει ατοµικός ηλεκτρονικός φάκελος, τα περιεχόµενα δεδοµένα δεν µπορούν να µεταφερθούν ακόµα και στο εσωτερικό δίκτυο του ίδιου νοσοκοµείου. Αυτό συµβαίνει επειδή ο ηλεκτρονικός φάκελος και το πληροφοριακό υποσύστηµα διαχείρισης ασθενών (Υ∆Α) δεν έχουν την κατάλληλη διασύνδεση, είτε την απαραίτητη διαλειτουργικότητα.

 Επιπρόσθετα, σε πολλά νοσοκοµεία για κάθε ασθενή υπάρχουν δύο ξεχωριστοί φάκελοι, ένας για τα Εξωτερικά Ιατρεία και ένας για τις κλινικές. Συγκεκριµένα, η κλινική πληροφορία για τους εξωτερικούς ασθενείς καταγράφεται χειρόγραφα από τους εφηµερεύοντες γιατρούς σε έγχρωµες καρτέλες, οι οποίες είναι πολύ δύσκολο να ανακτηθούν σε επόµενες επισκέψεις. Έτσι αρκετές φορές για τον ίδιο ασθενή συµπληρώνεται νέα καρτέλα µε αποτέλεσµα την ελλιπή καταγραφή του ιστορικού. Ακόµα κι αν ο ασθενής έχει καταχωρηθεί µοναδικά στο Υ∆Α αποκτώντας αυτόµατα έναν µοναδικό Αριθµό Μητρώου από το Γραφείο Κίνησης ή τη Γραµµατεία Εξωτερικών ιατρείων, οι γιατροί συνεχίζουν να αναζητούν την χειρόγραφη καρτέλα για να καταγράψουν τη διάγνωση και το θεραπευτικό σχήµα, αρνούµενοι την καταγραφή όχι µόνο στο τερµατικό τους αλλά ακόµα και στο εκτυπωµένο έντυπο νοσηλείας. Απλές προγραµµατισµένες εξετάσεις ή και επεµβάσεις, οι οποίες είναι ήδη καταχωρηµένες στο Υ∆Α και απαιτούν την χωρίς πολυπλοκότητα χειρισµού ηλεκτρονική επιβεβαίωση από το αντίστοιχο ιατρικό/νοσηλευτικό προσωπικό, εξακολουθούν να καταγράφονται χειρόγραφα στις καρτέλες.

Στην περίπτωση επίσης των νοσηλευόµενων ασθενών, η διαδικασία συµπλήρωσης του ιατρικού φακέλου είναι το ίδιο ασαφής, κυρίως ως προς τη διάγνωση και την πορεία της νόσου και λιγότερο ως προς την συνταγογράφηση, αφού σε αρκετά νοσοκοµεία εφαρµόζεται πλέον το ηλεκτρονικό ατοµικό συνταγολόγιο φαρµάκων. Η ασάφεια αυτή είναι ιδιαίτερα εµφανής στις περιπτώσεις της διάγνωσης στο ηλεκτρονικό εξιτήριο, στο οποίο οι διοικητικοί υπάλληλοι αντιγράφοντας στον υπολογιστή τη χειρόγραφη διάγνωση εξόδου, αναγκάζονται να «µαντέψουν» το χειρόγραφο κείµενο ή το κείµενο αυτό είναι πολύ γενικό, µη χαρακτηρίζοντας µε ευκρίνεια και αξιοπιστία την διάγνωση. Μεγάλο επίσης πρόβληµα αποτελεί η καταγραφή χειρουργικών επεµβάσεων και η µετεγχειρητική κατάσταση, οι οποίες µάλλον απαιτούν µορφή ελεύθερου κειµένου, µε συνέπεια την αποµόνωση της πληροφορίας για τη κλινική κατάσταση του ασθενή σε κάποιον φθαρµένο ογκώδη φάκελο, ο οποίος παραµένει στο αρχείο κάθε νοσοκοµείου. Είναι εµφανώς αντιληπτό, ότι οι γενικεύσεις στις διαγνώσεις εισόδου ή εξόδου ενός ασθενούς όχι µόνο εµποδίζουν την στοιχειώδη πληροφορία για την κατάσταση υγείας, αλλά παράλληλα δεν παρέχουν τη δυνατότητα της αποθήκευσης και διακίνησης αυτής της πληροφορίας. Για την επίλυση των παραπάνω προβληµάτων που δηµιουργεί η έλλειψη ηλεκτρονικής καταγραφής των ιστορικών και των κλινικών δεδοµένων είναι πολύ σηµαντική η εξεύρεση των παραγόντων που καθορίζουν την µη-εφαρµογή και χρήση του ΗΦΥ στα δηµόσια νοσοκοµεία.